روش نوین تداخل سنــــجی

        در روشهای قبلی ، اگر آینه متحرک لااقل نصف طول موج نور را طی می‌کرد، پرتو خروجی به سمت صفر پیش می‌رفت و سپس به طرف حداکثر بر می‌گشت. "اوچیناکف" و  "فا" بوسیله تاباندن زاویه دار پرتو لیزر ، داخل یک شکاف باریک بین دو آینه موازی که یکی ثابت و دیگری متحرک بود، محدودیت "نصف طول موج" را برطرف کردند. در این روش شعاع نور به مدهای متعددی تقسیم می‌شود: درست همانند برخورد و برگشت نور به دیواره‌های داخلی فیبر (الیاف) نوری ، این امواج در تعداد دفعات متفاوتی با انعکاس به طرف پایین و بالا از این فاصله بزرگ عبور می‌کنند.

         مدها مجددا ترکیب می‌شوند تا شعاع خروجی را تولید کنند، که شدت آن بستگی به فاصله دقیق بین آینه‌ها دارد. وقتی آینه‌ها به طرف یکدیگر می‌آیند، مدها خیلی بیشتر با آنها برخورد می‌کنند. در نتیجه برای فاصله‌های باز هم کمتری از آیِنه متحرک ، خروجی به سمت صفر میل پیدا کرده و سپس به حداکثر خود می‌رسد. با این روش ، این محققان قادر به تشخیص حرکتهای به کوچکی 9/1 طول موج که تقریبا 70 نانومتر است، بودند.

نظریات دانشمـــندان

        "اوچیناکف" می‌گوید: "اگر بتوان به اندازه کافی آینه‌ها را تخت ساخت، می‌توان حرکتهایی به کوچکی 1000/1 طول موج (و شاید کوچکتر از عرض یک اتم) را تشخیص داد. تداخل سنجها به عنوان خط کشهای خیلی دقیق عمل می‌کنند و استفاده کننده شیء مورد نظر خود را شمارش پیکهای خروجی تقویت شده در طول یک زمان مشخص ردیابی می‌کند.

        "الیورپفستر" فیزیکدان دانشگاه ویرجینا می‌گوید: روش جدید ، یک مقیاس خیلی ظریف را به این خط کش افزوده است. من فکر می‌کنم این روش ، اقیانوسی از احتمالات فناوری را می‌گشاید، مثل امکان تولید ریز ماشینها یا تراشه‌هایی از ذرات ریز.